Thailand 2000, Similan en Richelieu
Na een uitgebreide zoektocht op internet
uiteindelijk een keuze kunnen maken. Aansluitend aan onze
vakantie in Cambodja, vijf dagen vier duiken per dag, prompte
reacties op al onze verzoeken om informatie en niet het hele
bedrag in een keer vooruit te voldoen (we blijven tenslotte
Hollanders) gaven de doorslag: Andaman Scuba zou het worden. Dus na ons halfvolle boemeltje van Phnom
Penh naar Bangkok overgestapt op een overvolle Jumbo naar
Phuket. Ondanks al onze reiservaring, of juist dankzij, slaat
ons de schrik om het hart. Er gaat vrijwel elk uur zo’n vlucht.
Waar moeten al die mensen heen? We hebben niets gereserveerd. En
dat zo vlak voor kerst. Is er wel plaats voor ons in de herberg?
Na Cambodja is de cultuurschok groot. Maar het blijkt mee te
vallen. Iedereen gaat rechtstreeks naar een van de beaches die
Zandvoort doen verbleken tot een Center Parcs en we vinden
razendsnel een prima kamer en nog beter restaurantje. |
De service van de duikschool blijkt al
gauw, als we na een mailtje om te vragen waar we eigenlijk
moeten zijn het aanbod krijgen om te worden opgehaald. Wel twee
uur voor … zitten wachten, maar het mag de pret niet drukken en
de smile van onze chauffeur maakt een hoop goed. Bij het ‘kantoor’ aangekomen lijkt alles
nog pico-bello in orde, maar zogauw Dominic, die toch in
onberispelijk Engels al onze mailtjes beantwoorde, zijn mond
open doet begint er iets te knagen.
Zou hij….? Jawel, Frans! Evenals de divemasters. Degenen die mijn relatie met alles wat
stokbrood eet kent zal begrijpen dat dat even slikken was, maar
we hadden al aanbetaald, dus toch maar doorzetten. Na een
middagje op een van de vele duizenden strandstoelen die Kata
beach rijk is, was het ’s avonds eindelijk tijd om naar de boot
te gaan. |
|
|
||
De Similans & Richelieu zijn op
comfortabele afstand van Phuket gelegen. Te ver voor dagtochten
maar dichtbij genoeg om snel te water te kunnen. Om 9 pm varen
we uit en na een wat onrustige nacht om 7 uur op. Koffie (voor
de watjes thee, of nog erger, cho-co-la-de-melk), briefing en om
8 uur te water. De briefing was perfect. Op een groot bord werd
de duiklocatie getekend, veiligheidsregels eronder en een goede
uitleg erbij, alles met een voortreffelijk accent. Voor de
geïnteresseerden wil ik t.z.t. wel eens een stukje voor doen. De boot was geschikt voor 20 duikers, maar
er waren er gedurende de vijf dagen hooguit elf aan boord.
Daarnaast twee divemasters (Frans), een videoman (Frans), de
captain (Thai), drie man crew (Thai) en last but zeker not
least, de kok (gelukkig ook Thai). Omdat er onder de gasten een
instructeur, of liever gezegd instructrice zat, die met manlief
alleen wegging en ook ondergetekende met vrouwlief na de eerste
duik alleen weg mocht was de groepsgrootte zeer beperkt. De duikstekken zijn prima over de dag
verdeeld. Eerste duik om ca. 8 uur, maximum |
De service is namelijk overweldigend. Na
een eerste keer zelf je setje in elkaar zetten is het werk
gedaan. Grofweg ziet je duik er dan als volgt uit: trek je pak
aan, doe je lood om spuug in je bril (of als je uit Singapore
komt: gebruik een flesje), pak je vinnen en ga op het achterdek
zitten waar je vest en fles achter je neer worden gezet. Trek
dit aan en spring overboord. Je geniet van je duik en laat na
afloop je safetybuoy op. Terwijl je daaronder je safetystop
houdt komt de dingy naar je toe en als je omhoog komt schiet je
uit je loodgordel en vest dat aan boord gehesen wordt. Dan ga je
terug aan boord. Als je zelf je vest uit de dingy wilt halen,
wees dan verrot snel, wat anders rest je niets meer dan je pak
uit te trekken en te gaan genieten van ontbijt / lunch / snacks
/ diner / tukkie. De flessen worden in beugels gezet en ter
plekke gevuld. Geen omkijken naar.
Zelfs je safetybuoy wordt opgerold door de immer vrolijke
bemanning. Na het diner is er dan nog het hoogtepunt
van de avond: video. En dan bedoel ik niet Police Academy XXI
maar de beelden die Greg, de freelance videoman die aan boord
is, overdag gemaakt heeft, zowel boven als onder water. En die
gozer kan het. Jammer alleen dat m’n foto’s er daar niet beter
van lijken. Kan je nog eens zien wat je die dag ook al weer
gezien, of gemist hebt, of hoe je tafelmanieren er door de jaren
heen niet beter op zijn geworden. Beelden kunnen zelfs,
uiteraard indien mogelijk, op verzoek
worden gemaakt. Zoals van de spotted gardeneels. 12x zoom
doet toch wel een hoop.
|
|
|
||
Nog een paar tips voor als je deze tocht mocht overwegen:
|
En nu willen jullie natuurlijk weten hoe
de duiken waren. Kom daarvoor de video en foto’s maar eens zien
en kijk zelf naar de luipaardhaaien, de zeekatten, de batfish,
de humphead parrotish, de poetsgarnalen aan het werk, de
manta’s, de zeenaalden en nog veel meer. Ervaar de stroming en
de bieck bouldèèèèrs, zie de marlijnen springen en de dolfijnen
bij zonsondergang, lik je vingers af bij het eten.
Wij doen alleen nog maar live-aboards en bij voorkeur met Fransen. En we gaan zeker nog eens terug om dat whale-thing te zien.
Rokus |
|
terug naar reisverhalen |
.