Marsa Alam, Egypte in december (2012)

Wat een maand Myanmar had moeten zijn werd 12 dagen Egypte. Voordeel is dat we nu wel een stukje voor het duikkrantje kunnen maken. De vluchten zaten voller dan verwacht, dus het was nog een beetje spannend of we nog wel weg konden. Het werd daardoor wel echt een lastminute, dinsdagmiddag geboekt en woensdagochtend weg. Erik is zo lief om ons op het onzalige vroege tijdstip naar Schiphol te rijden.

 

De extra duikbagage had blijkbaar van te voren aangemeld moeten worden. Maar als we vertellen dat we gisteren pas geboekt hebben is ‘t wel o.k.  Ze doet bij ons sowieso niet moeilijk. Van de klanten voor ons werd de handbagage gewogen. Dat vergeet (?) ze bij ons gelukkig. Met al die fotospullen zitten we heel ver boven het maximum.

Woensdag in de middag dus al bij Oasis aangekomen. Het resort is heel vreemd gebouwd. Verspreid over de rotsige puinhellingen zijn huisjes in traditionele stijl gebouwd. Daardoor is het een onoverzichtelijke wirwar van trappen en straatjes geworden. Op een bepaalde manier heeft het ook wel z’n charme, zeker ’s avonds als alles mooi verlicht is.

Maar ook de ligging van restaurant / duikschool / duikcentrum  e.d. ten opzichte van elkaar is echt heel onlogisch en wat ons betreft mag de (landschaps)architect direct ontslagen worden. Tot zo ver de kritiek van de vakidioten. Nou vooruit, nog 1 puntje van kritiek: het duikcentrum staat aan de noordzijde van het terrein en de duiksteiger aan de zuidzijde en het terrein is best uitgestrekt. Yep, lekker ploeteren door het rulle zand dus. Je tank wordt naar de steiger gebracht, maar met de rest, en zeker met Rokus’ fors uitgegroeide baby, is het best een gezeul. Gelukkig is het niet heet.

Sterker nog, het is best fris. Overdag valt het nog wel mee, zeker boven water. Maar onder water is het toch wat minder warm dan de verschillende websites aangaven. Geen 26 graden maar 24-25 en bij de nachtduiken nog een graadje lager. Een beetje spijt heb ik dus wel dat ik op het laatste moment nog een nieuw 3-5 mm tropenpak heb gekocht. M’n oude 7 mm was comfortabeler geweest. Maar ja, dat krijgt je met zo’n lastminute: tijd om na te denken bij het inpakken is er nauwelijks. Gelukkig hebben we allebei een aantal thermoshirts bij ons en die werken prima om de warmte van een duikpak wat op te krikken.

Ergste van alles is de wind, variërend van zwoel (eerste dagen) tot waai-uit-je-pak (de meeste andere dagen). En dat maakt het bitter-koud als je het water uitkomt na een toch al ietwat frisse nachtduik. Gelukkig zitten er bij de duikschuur de allerlekkerste en kokendhete douches van Egypte. En aangezien wij vrijwel de enige nachtduikers zijn hoeven we die nooit met iemand te delen. Geweldig, dan is de kou van de duik snel vergeten. En na zo’n heerlijke douche is het ook prima dineren. Elke avond een zeer uitgebreid buffet, dagelijks wisselend en voor alle smaken en eetgewoontes wat. Ontbijt is ook in buffetvorm, lunch is a la carte. Alles is echt erg lekker, op de uiterst foute ‘’aardbeienyoghurt’’ van het ontbijtbuffet na.

Ook de duiktoko is prima geregeld. De checkduik is alleen bedoeld om even je lood uit te testen, verder wordt er niet moeilijk gedaan en mogen we meteen los. Niet alleen op het huisrif, maar ook tijdens de zgn. jeepdives.

Per dag worden er minimaal 2 van die jeepdives georganiseerd, eentje ’s morgens en eentje ’s middags. Maar een paar keer per week zijn er ook specials: dubbele vroege jeepdive of een dagje jeepduiken met 3 duiken.

 

Verder zijn er een paar keer per week bootduiken naar Elphinestone of een ochtend met de boot naar Dolphinhouse. Die boottochten laten we zitten, dat doen we wel weer eens bij minder wind. Maar vrijwel alle dagen zijn we van de partij bij de jeep.

Enige wat je voor een jeepdive moet doen is op tijd intekenen op de lijst en zorgen dat uiterlijk een half uur voor de duik je kratje ingepakt is (liefst geheel volgens de pakinstructie) en je fles geanalyseerd is (gratis Nitrox), voorzien van naam en kratnummer. En natuurlijk op tijd klaar staan voor de briefing (Duitse pünktlichkeit).

De briefings zijn uiterst uitgebreid, voor elke duik worden heel gedetailleerde kaarten getekend. Alle highlights van de duik zijn zodanig duidelijk aangeven dat je ook zonder gids niets mist. De zeepaardjes, gitaarroggen, schildpadden, speciale anemonen etc. vinden we dus inderdaad op de aangegeven plekken.

Met Rokus’ z’n naam hebben ze wat moeite, dus gaat ie de eerste dagen als ‘box nr. 53’ door het leven.

 

De duikspullen worden per pick-up vervoerd, de duikers in een busje. Aangekomen op de duikstek staat alles al klaar en is het dus alleen omkleden en het water in lopen. Meestal slechts een tiental meters, een enkele keer een wat langere wandeling over het rifdak of door een ondiepe baai. Er wordt namelijk gedoken bij zowel Marsa’s (de baaien) als bij de riffen.

Een van onze favoriete duikstekken is Gabal el Rosas. Niet in de laatste plaats omdat het een stek is waar je ook bij harde wind nog leuk kan duiken. Bovendien heb je daar de mogelijkheid om je met een zodiac een endje weg te laten brengen. Zeker net om de hoek van de baai is het landschap erg mooi en afwisselend. Zoals we al verwacht hadden hebben we wel de dubbele duiktijd nodig dan wordt aangegeven om terug te zwemmen.

Bij duiken met een gids is de max. duiktijd 60 minuten, zonder is dat officieel 75 minuten maar als dat wat uitloopt is dat geen probleem.

Ook zo’n rifduik is Abu Saille. Hier ga je te water in een gat in het rif. Je laat je dus recht naar beneden zakken en op een meter of 3-4 volg je een van de gangen naar buiten. Ook Sharm Abu Dabboer en Sharm Shuni zijn dit soort rifduiken, waarbij onder water touwen zijn aangebracht zodat je niet kunt verdwalen. 

We maken een dubbele vroege ochtendduik bij Marsa Abu Dabbab. Het is een populaire duikplaats, maar in de vroege ochtend is daar nauwelijks wat van te merken. De eerste duik is een smurfenduik met een max. diepte van 6 meter. Ondanks dat en het beperkte zicht de moeite waard door enorme schildpadden, enorm grote remora’s en gitaarroggen. De schildpadden zijn echt mega groot en grazen rustig voort als je erbij komt liggen. Blijkbaar houden Egyptenaren niet van schildpaddensoep? Eentje is voldoende voor een hongerig weeshuis. De gitaarroggen zijn schuw en te groot en snel voor de camera, maar wel erg mooie beesten.

Na 28 duiken van gemiddeld 81 minuten (en dat met een tropenpak in niet echt tropisch water!) is het tijd om op te drogen en in te pakken. Mooi op tijd, het is nog harder gaan waaien en vrijwel alle duikstekken zijn gesloten.

The Oasis is een plek waar we nog wel eens terug willen. Niet de goedkoopste plek van Egypte, maar voor ons wel de beste. Een volgende keer dan wel met minder wind en een dikker pak.

Sanne

p.s. nog meer foto’s vind je op onze website:

Diverosa: Egypt 2012

 
 terug naar reisverhalen

.